Gepelde Amandelsticks

De oorsprong van de amandelboom ligt ongetwijfeld in Centraal-Azië, want er zijn talloze wilde soorten in alle bergachtige gebieden, van Tien-Shan tot Azerbeidzjan, Turkestan, Afghanistan en Iran. Gedomesticeerde amandelbomen verschijnen in het eerste deel van de bronstijd (3000-2000 voor Christus). Een archeologisch voorbeeld van amandelen zijn de vruchten gevonden in het graf van Toetanchamon in Egypte (ongeveer 1325 voor Christus), waarschijnlijk geïmporteerd uit de Levant. De Romeinen kenden de amandel met de naam "Griekse noot" en het werd al genoemd door Vergilius, Horatius en Columella in hun manuscripten. De amandelboom wordt vermeld in het "farmacologische receptenboek" van Scribonio Largo en in de werken van Plinius uit de 1e eeuw na Christus. De geografische verspreiding van de plant was te danken aan de Romeinen die de amandelboom naar de voet van de Alpen brachten en voorbij. De eigenschappen ervan, al bekend of intuïtief door Hippocrates, werden erkend door de Arabieren en door hen verspreid in de Middeleeuwen in alle landen van het Middellandse-Zeebekken, in alle officiële farmacopeeën en nog meer in de populaire geneeskunde. In Noord-Amerika dateert de introductie van de amandelboom uit de 16e eeuw, terwijl in Chili de plant in de tweede helft van de 17e eeuw opdook.

In Italië is de teelt tegenwoordig vooral wijdverspreid in de zuidelijke regio's en met name in Apulië en Sicilië, hoewel sommige teelten ook aanwezig zijn in andere regio's zoals Sardinië, Abruzzo, Calabrië, Basilicata en Campanië, maar met weinig commercieel belang. Tegenwoordig is Californië de grootste producent van amandelen ter wereld, gevolgd door Spanje en Italië. De volgende tabel geeft een overzicht van de producties van de belangrijkste producerende landen, rekening houdend met de oogsten van de laatste twee jaar.

In veel culturen wordt met eerbiedige eerbied naar de amandelboom verwezen. In het Hebreeuws betekent de naam "geagiteerd", "geschud", "hardwerkend" of "waakzaam", aangezien het in Israël, waar het sterk ontwikkeld is, een van de eerste bomen is die begin februari bloeit, samenvallend met de Tu BiShvat , een feestdag die ook wel bekend staat als het nieuwe jaar van de bomen. Het wordt ook tien keer genoemd in de Bijbel, te beginnen met Genesis 43:11, waar het wordt beschreven als "een van de beste vruchten". In de heidense traditie is de teelt van amandelen terug te voeren op de legende van de mooie Fillide, prinses van Thracië die verliefd is op Acamante. Hij volgde de Achaeërs in de Trojaanse oorlog en toen na 10 jaar oorlog de overlevenden terugkeerden naar hun steden, stierf Fillide van wanhoop omdat hij zijn Acamante niet zag terugkeren. De godin Athena, die medelijden had met deze tragedie, wilde de prinses in een prachtige amandelboom veranderen. Toen Acamante, die niet dood was, naar huis terugkeerde en hoorde van het lot van Fillide, omhelsde hij de amandelboom die beantwoordde door bloemen te laten barsten in plaats van bladeren van de kale takken.