Sicilian Hazelnut Tostatata en Salata

De hazelnoot (Corylus avellana) is een plant die behoort tot de zeer oude Betulaceae-familie , die in het wild leeft en vrucht draagt in heel Europa, vooral op de heuvels en berghellingen, langs paden en beekjes. In zijn natuurlijke staat krijgt de hazelaar een bossig uiterlijk, met een maximale hoogte van 5-6 m. De bladeren zijn ovaal-hartvormig met een getande rand, ongeveer 6-10 cm breed. De bloeiperiode voor de hazelaar is zeker "buiten het seizoen", aangezien deze midden in de winter plaatsvindt. De vrucht (de bekende hazelnoot) is gewikkeld in schutbladen waaruit deze bij rijpheid loskomt. Het wordt zowel in de voeding als in de kleurindustrie en in de parfumerie gebruikt.

De teelt vindt plaats in vier hoofdgebieden: een van de belangrijkste bevindt zich aan de zuidkust van de Zwarte Zee , de tweede in Italië , de derde in Spanje en de vierde in het westen van Noord-Amerika .

Hazelnoten worden over het algemeen gedroogd en licht geroosterd gegeten om het gemakkelijker te maken om de oppervlaktefilm te verwijderen en om de aroma's die ze bevatten verder te ontwikkelen.

De grote gebruikers van hazelnoten zijn de Zwitsers (2 kg/persoon per jaar), die ze gebruiken als ingrediënt voor chocolade.

Elk jaar wordt in Massaquano (NA) op 12 december, voor de vooravond van Saint Lucia, het traditionele en eeuwenoude gooien van hazelnoten gehouden vanaf het dak van de kerk, aangenomen als een symbool van de pupillen van de ogen, ter ere van de heilige patrones van het zicht.

De naam van het geslacht komt van het Griekse κορις = helm, vanwege de vorm van de omwindsel die de vrucht bedekt, of van kurl, de Keltische naam van de plant, terwijl het epitheton van de avellana-soort afkomstig is van Avella, een stad die beroemd is sinds oudheid voor de goedheid van zijn hazelnoten. De hazelaar was een van de eerste fruitbomen die door de mens werden gebruikt en vervolgens werden gekweekt om aan zijn voedselbehoeften te voldoen: zijn verschijning in de Middellandse Zee en de Balkan dateert uit de prehistorie, het is een van de belangrijkste boomsoorten die de landen hebben gekoloniseerd nadat hij is ontstaan de laatste ijstijd (10.000 jaar geleden), dus lang voor de olijfboom en de wijnstok.

De verdieping van teelt- en vermeerderingstechnieken vond al plaats in de 4e eeuw voor Christus, maar de teelt en verspreiding van de meest interessante variëteiten voor productie en commerciële doeleinden vond pas plaats na 1900, toen er intensief werd geteeld.

Turkije is met zo'n 800.000 ton 's werelds grootste producent (meer dan 70%) en de internationale referentieprijs van hazelnoten is rechtstreeks afhankelijk van productiefluctuaties en export uit dit land. Italië is de op een na grootste producent, met meer dan 110.000 ton: de kwaliteit van Italiaanse hazelnoten wordt internationaal erkend; met name de ronde fruitsoorten, zoals de Tonda gentile trilobata in Piemonte en de Tonda gentile romana in het Viterbo-gebied, vertegenwoordigen kwalitatieve excellentie die op zichzelf al een prijs bepaalt. De grootste gebruikers van hazelnoten zijn de Zwitsers (2 kg/persoon/jaar), die ze gebruiken als ingrediënt in chocolade.

De meest uitgebreide hazelnootteelten bevinden zich in Turkije, Italië en Spanje, respectievelijk met 379.000, 68.348 en 22.600 hectare in 2005; deze oppervlakken vormen samen meer dan 85% van 's werelds hazelnootboomgaarden. Bij analyse van de gemiddelde opbrengsten per hectare per eenheid, blijkt dat de VS het record heeft met 3,78 ton, meer dan het dubbele van het Europese gemiddelde; dit komt vooral door de massale mechanisatie van de Amerikaanse hazelnootteelt en het hoge gebruik van meststoffen en gewasbeschermingsmiddelen. Frankrijk en Georgië behaalden opbrengsten van 2 ton, gevolgd door Turkije en Italië met respectievelijk 1,88 en 1,74 ton. In Azië, maar ook in Azerbeidzjan, Georgië, Oezbekistan en een deel van Turkije, is de hazelnootteelt aanwezig in Iran en China met productiegroottes van elk 24.000 ton. Wat betreft de internationale markt staat Italië na Turkije op de tweede plaats voor de export van gepelde hazelnoten, de vorm waarin de vermarkting voornamelijk plaatsvindt. In de periode van twee jaar 1995-96 werd slechts 2,4% van de wereldproductie geëxporteerd in dop.